Önce oyunumuzun metnini okumak ister misiniz?

Bu oyunu erkek kardeşim Hamza ile birlikte yazdık yine...Bi göz atın bakalım beğenecek misiniz? :)

KASA

 OYUN

TEK PERDE

TRAJİKOMİK

YAZAN: FİGEN METE
HAMZA GÖRGÜLÜ

YÖNETEN:
FİGEN METE

OYNAYANLAR:

YAVUZ: 25 Yaşlarında, kasa hırsızı

DENİZ: 20 li yaşlarda, fabrikatör Necati’ nin kızı

AMİR: 40 Yaşlarında sevimli bir tip

KOMİSER: 30 Yaşlarında

POLİS HAKKI: 30 Yaşlarında safça bir memur

MAZLUM: Nezarethanedeki suçlu 30 yaşlarında

PİRUPAK:- Kızın dadısı.Yaşlı bir kadın

KADIN POLİS: 30 yaşlarında

1.Kavgacı Kadın: 30 Yaşlarında

2.Kavgacı Kadın: 30 Yaşlarında

GAZETECİ ÇOCUK:- 10-12 yaşlarında

NECATİ:- Deniz’ in babası 50 yaşlarında fabrikatör

DENİZİN ANNESİ: 45 Yaşlarında hoş bir kadın

HAYDAR BEY: 50 Yaşlarında.Zengin ailenin komşusu

NALAN: 40 Yaşlarında.Haydar beyin karısı

HALİM BEY: 50 Yaşlarında

MELİHA: 40 Yaşlarında.Halim’ in karısı

ÇOCUKLAR: 2 Çocuk.9-10 yaşlarında

SAHNE 1

Karakol sahnesi..

Bir masa, daktilo, duvarda, parmağıyla SUS işareti yapan bir polis resmi asılı..Arka planda bir nezarethane, içinde de bir suçlu var.Önde masada oturan amir..Koltuklarda iki resmi giyimli polis memuru..Amir öfkeyle bağırır.

AMİR: - Hiç mi delil yok? Hani o bankanın güvenliği en üst düzeydeydi? ..Hani o kasa dinamitle bile açılmazdı?

KOMSER:- Amirim yine aynı yöntem. Hırsız, gece bekçilerini gafil avlayıp, arkadan sokulmuş, kafalarına sert bir cisimle vurarak bayıltmış.Ondan sonra da elini kolunu sallaya sallaya bankaya girmiş.

POLİS HAKKI:- Ve yine eşgal yok, tanık yok efendim.

AMİR:- Olay yeri inceme raporları, parmak izi, kıl tüy dna kalıntıları, kriminal raporlar, hiç mi bir şey yok?

KOMSER:- Yok amirim de o dedikleriniz ne ki?

AMİR:- Bilmem Allah söyletiyor herhalde)

KOMSER:- Valla amirim sadece dna yı duydum, o da 1954 senesindeydi. Sanger ve Maxam-Gilbert adında 2  kefere yememişler içmemişler  hücrenin içinde  zincir bulduk diye çıktılar ortaya,

POLİS HAKKI:-  He ya! Bir de seviniyorlar, sanki bokunda kaşıkçı elması bulmuş kuyumcu gibi

KOMSER:-  : (aşağılayıcı edayla)   Hiç yani

AMİR:-  Lan biz  üç yıldır  İstanbul’ da soymadık   ev, arsa, dükkan, mağaza, kuyumcu, menkul, gayrimenkul, bırakmayan, eşşek kadar  bir hırsızı bulamıyoruz,  adam hücrenin içindeki zinciri bulmaya çalışıyor

(Polisler gülerler)

AMİR:-( hiddetle ) Gülmeyin lan… Şunlara bak..Utanmadan sanki eşşoğlusunun hırsızını karşıma dikmişler gibi bir de gülüyorlar.. Gidin iyi bakın kamera kaydı mobese görüntüsü filan varmı diye…

KOMSER:- 1960 yılındayız amirim.O dedikleriniz daha icat edilmedi..

Parmaklıklar arkasındaki suçlu hırsız lafa girer:

MAZLUM:-Ayıp oluyor ama müdürüm, teessüf ederim valla, olmadı, koca müdüre yakışmadı.

AMİR:- Müdür değil amir diyeceksin.Hem sana ne oluyor  lan?

MAZLUM:- Hırsıza eşek kadar diyon, eşşoğlu diyon

KOMSER:- Sana ne be, tavuk hırsızı lavuk?

AMİR:- Ben onu  kaliteli hırsızlara dedim, üzülme sen senin gibi tavuk hırsızlarına ünvan vermiyoruz daha

MAZLUM:- Ama neticede ben de hırsızım.Alınıyorum yani.

AMİR: Hay senin hırsızlık onuruna.(Hakkı' ya döner) Hakkı, insanlıktan çık oğlum.

POLİS HAKKI:- Başüstüne amirim.(Nezarete yaklaşır, oradaki Mazlum’ a yüksek sesle, ağız dolusu öyle bir bağırır ki, Mazlum korkar, bir köşeye siner.)

AMİR:- Tamam yeter bu kadar geyik..Şimdi beni dinleyin..Elimizde neler var?

KOMSER:- Amirim bütün bütün bildiğimiz, 25 yaşlarında uzun boylu ve siyah kar maskeli biri olduğu.

AMİR:- Hepsi bu mu?

KOMSER:- Budur amirim.

AMİR:- Ulan adamın üç yıldır soymadığı banka, açmadığı kasa kalmadı. Herif neredeyse elimizde büyüdü.Koskoca emniyet teşkilatını 3 senedir peşinde koşturuyor. Yazıklar olsun bizlere, yani sizlere be..

POLİS HAKKI:- Zor bir suçlu tipi amirim.İz bırakmıyor.Kasaları , sanki şifresini bilir gibi şakır şakır açıyor.

AMİR:- Aman ne güzel.Yakalamaktan ümidi kestiniz, şimdi de taktir mi ediyorsunuz adamın tekniğini? Oldu olacak aranızda para toplayın da bir plaket yaptırın bari.

POLİS HAKKI:- Özür dilerim amirim.Bakın size söz veriyoruz, bulacağız onu.

AMİR:- Ne zaman ulan ne zaman? Adam mültimilyarder oldu, artık bırakacak mesleği.Ülkenin sayılı zenginlerinden biri olarak gelip oturacak zenginler listesinin en tepesine.Yakalayamadığımız gibi bir de hep merak edeceğiz bu zenginlerden hangisiydi bizim kasa hırsızı diye.

KOMSER:- Hiç olmazsa eşgalini bilseydik, bir fotoğrafı olsaydı işimiz kolaylaşacaktı ama...

AMİR:- Bizim, güvenlik kamerasının, internetin icadını bekleyecek zamanımız yok.Elimizdeki imkanlar neyse hepsini seferber edin.O kasa hırsızı ya bulunacak, ya da bulunacak anlaşıldı mı?

POLİSLER BİR AĞIZDAN:- Başüstüne amirim.

AMİR:- Çıkın şimdi, odama bir dahaki gelişiniz o kasa hırsızıyla birlikte olsun.Çıkın dedim.

(Polisler çıkarlar.Telefon çalar, amir açar)

AMİR:- Evet, mahallenizin polis karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Ne? ..Torununuz yaramazlık mı yapıyor? ...Onu mu korkutayım? ..Teyze manyak mısın sen? ..Biz öcü müyüz lan? ..Patlat iki tane, otursun kıçının üstüne..Allah Allah nelerle uğraşıyoruz ya.(Telefonu kapatır.Tekrar telefon çalar, amir açar)

AMİR:- Mahallenizin karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Çocuklar bahçenizdeki ağaca mı çıkmışlar? ..Bana ne kardeşim..Taş atın efendim taş atın..İllaki düşer piç kuruları..Töbe töbee.(Telefonu kapatır.Kapı vurulur..)

AMİR:- Giiirrr..

(Kadın polis, yanında iki kadınla girer.Kadınların saçı başı darmadağın,üstleri perişandır)

KADIN POLİS:- Amirim bu iki kadın kavga etmişler.(Kadınlar hala birbirine vurmaya çalışmaktadır)

1.KADIN:- Senin ağzını yırtarım sarı çıyan.

2.KADIN:- Bak hala konuşuyor kız ben seni gebertmez miyim?

AMİR:- Hoop hop kendinize gelin karakoldasınız.

1.KADIN:- Şikayetçiyim amirim, bu canavar ruhlu yelloz, Safinazıma kışt dedi, yumurtadan kesildi, depresyona girdi Safinaz.

AMİR- Safinaz kim hanım?

1.KADIN- Safinaz benim tavuğum müdürüm, gitti gitti safinazım gittiii

2.KADIN:- Asıl ben şikayetçiyim amirim. AHH ah bilmesiniz o ne hitler ruhludur ooo, zavallı Bobimm, micik Bobimm, bi bağırdı hoooşt diye o gün bu gündür sinek vızıltısından bile korkuyor yavrum

AMİR:- (1.komsere dönerek) Bobi kim hanım?

2. KADIN- Bu kadın sayesinde artık kedilerden bile korkan zavallı köpeğim

KADIN POLİS:- Amirim yani kısacası, biri  ötekinin köpeğine kışt, oda diğerinin köpeğine hoşt demiş

1 KADIN-Tavuk değil safinaz o

2.KADIN- Bobi efendim Bobi, benim Bobim (ağlamaklıdır.)

AMİR:- At aşağıdaki nezarete, ikisini de aynı yere koy, orda gebertsinler birbirlerini.

MAZLUM:-Burda yer var müdürüm buraya koysaydınız.

AMİR:- Sus lan.(Bayan polis, iki kadını ite kaka çıkartırken telefon çalar, amir açar.)

AMİR:- Mahallenizin  polis karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Sakin olun.Hakaret mi etti? Ne dedi? Vay pezevenk.Nasıl hakaret edermiş mesai arkadaşına hayvanoğluhayvan? Siz gelin şikayetçi olun, burada ifadenizi alalım.Merak etmeyin beyefendi, biz onu getiririz merkeze, ne ettiğimizi de gösteririz herkeze…..(Telefonu kapatır.Kapı çalınır)

AMİR:- Giiirr.(Kadın polis, elinde bir afişle girer, afişi amire gösterir)

KADIN POLİS:- Kasa hırsızı için arama emri ve afişler hazır amirim.Bunları bütün sokak ve caddelere asıyoruz.

AMİR:- Bakayım.(Afişin birini alır,seyircilere de gösterir.Afişte siyah kar maskeli bir adam resmi çizilidir.Amir, altındaki ARANIYOR yazmaktadır.) ..Lan bu nasıl resim? Hırsız sokakta böyle mi gezecek? Geri zekalı mısınız siz? .Neresinden tanısın millet bunu? Götür, bunları da çöpe at, insanlıktan çıkarma beni..Çık dışarıı.

(Amir sahnede yalnız kalır.Seyircilere dönerek konuşur.) Bir şans Allahım bir şans ver bana.Bu hırsızı yakalarsam hayatımın terfisini alacağım.Bir açık versin neolur..

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 2

Ortada bir bank.Sahneye yavaş yavaş bir genç kız girer.Önce tökezler, yere düşer, kalkar, gidip boş banka oturur.Çantasından bir kitap çıkartır.Çıkartırken çantadaki başka malzemeleri de döker, sonra eğilir toplar, çantasına geri koyar.Kitabını alır. Okumaya başlar.

(Bir süre sonra sahneye genç bir adam girer., kıza bakar, dikkatini çekmeye çalışır.Bir kaç kez önünden geçer.Kız onu farketmez.Gider yanına oturur.)

DELİKANLI:- Merhaba, oturabilir miyim?

(Kız ilgilenmez.Kitabını okumaya devam eder.

DELİKANLI:- Öhhö

KIZ:- Çok yaşayın.

DELİKANLI:- Şey, gerçi hapşırmamıştım ama…

KIZ:- Ben diyeceğimi dedim. Çok yaşayın..O kadar..

DELİKANLI:-  Pekala.Siz de görün…( kitaba bakarak)..KALP HIRSIZI….Güzel kitaptır.Okumuştum.

KIZ:-  Hepsini mi?

DELİKANLI:- (Alaycı) Yok  önsözünü,

KIZ:- Öyle merak ediyorum ki, acaba kitabın geri kalanı da önsözü kadar heyecanlı mı acaba diye.. Ben 2 aydır daha 2 sayfasındayım da…

DELİKANLI:- (Seyirciye bakar, kıza çaktırmadan) Allahım ne kadar salak…

KIZ:- Efendim?

DELİKANLI:- Yok şey..Ben size demedim..Kitaptaki kız yani..Ona dedim..

KIZ:- Haa o da mı salak?

DELİKANLI:- Aman yarabbim  ben şimdi ne demeliyim?

KIZ:-Şey, kitabın sonunda bu hırsız yakalanacak mı?

DELİKANLI:-  Iıı şey..Tabi tabi yakalanıyor..

KIZ:- (kitabı kapatır.) Haa o zaman gerisini okumama gerek kalmadı.(Çantasına koyar.) Tamam bu kitap da bittiii..Teşekkür ederim.

YAVUZ:- (Anlamsız bakarak konuyu değiştir)Şey..Çok şıksınız diyeceğim de, çarpılırım diye korkuyorum.Yani çok değişik bir kıyafet..Koalisyon hükümeti gibi, her takımdan renk var, güzel bir kombinasyon olmuş

KIZ:-Teşekkür ederim ama bana sökmez

YAVUZ- Anlamadım ne sökmez?

KIZ:-Takım sohbetiyle bana yaklaşıp kalbimi çalamazsınız

YAVUZ:- Yok sadece merak ettim, şapka Beşiktaş, üst Galatasaray pantolon Fenerbahçe de?

KIZ:- Herkes ayrı bir takım tutuyoır.Birini tutsam, öbür takımlar kırılır diye ben de hepsini birden tutuyorum.Biraz Galatabahçe, biraz Beşiksaray, hepsi var işte..

YAVUZ:- Hıı..İyi fikir.Yoksa birini tutsanız öteki takımlara hakkatten çok ayıp olurdu..(Alaycıdır)

SİMİTÇİ:- Simitçiiiiiiiiii, sıck gevreeeeeeeeekkk .Sahneye simitçi çocuk girer (yavuza döner) verim mi abi sıcak sıcak ?

YAVUZ:- Yok kardeşim hadi uza

SİMİTÇİ:- Vereyim işte abi, bak yengenin de gözü kaldı. (seyirciye dönerek bağırır) simiiiiiiiiiittt

KIZ:- Hiçte bile gözüm kalmadı simitçi bey kardeşim, hem ben istesem simit fabrikası alırım.Hatta  simit saraykarı zinciri kurarım 81 vilayette

YAVUZ:- Altmışyedi

KIZ:-Anlamadım,

YAVUZ- Altmışyedi diyorum vilayet sayısı. Seksenbir nerden çıktı?

KIZ:- Bilmem , Allah söyletti herhalde ..

SİMİTÇİ:- Abla bırak senin olsun köşkün sarayın al 2 simit de siftah edelim be güzel ablam

YAVUZ:- Oğlum bak git

SİMİTÇİ:- Alsaydın ya abi, bak dumanı üstünde sıcak sıcak ( seyirciye doğru) SİMİİİİT size de vereyim mi ağabeylerim ablalarım-

KIZ:- Ay yeter.Öyle varoş varoş bağırma tepemde.Çekil bakayım şurdan.Aaa kafa bu kafa .Ay  neyse ben gidiyorum.Size iyi sohbetler

YAVUZ:- Hayır lütfen gitmeyin.. (Deniz çıkar, sismitçi de peşinden koşar)

SİMİTÇİ:- Abla simit?

 (Kız çıkar, delikanlı sahnede yalnız kalır, boş kalan banka oturur. Ve kızın gittiği yöne bakarak konuşur....)

YAVUZ:- Deniz Hanzade..Tanınmış zenginlerden fabrikatör Necati Hanzade' nin biricik kızı..Elbette sende sonunda benim tezgahtan geçeceksin...(Ayağa kalkar, dolaşmaya başlar.) Ulan amma boktan zamanda yaşıyorum.Şimdi internet diye birşey olsaydı, facebooktan kesin ayarlamıştım bunu..Şansıma edeyim.Benim artık enselenmeden, bir şekilde sosyeteye sızıp, ismimi temize çıkarmam lazım.

SİMİTÇİ- (Tekrar sahneye girer) Verim mi abi…?

YAVUZ- (Simitçiye kızgın, tehditkar) Şimdi sana da simidine de,… Sana bi daha simit satmayı yasaklıyorum .Defol git len..

SİMİTÇİ- Tamam abi, vurma . Satmam abi, (korkarak kaçar)

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 3

 (Sahneye, kendi aralarında sohbet ederek komser ve polis Hakkı girerler. Komser ve Polis Hakkı sahneye girer., Hakkı, köpek gezdirir gibi bir para kasasına ip bağlamış, yürürken ardından sürüklemektedir..

KOMSER:- Yok yok yok, yer yarıldı dibine girdi desem ordada yok, Karaköy’den Galata’ya her yere baktık yok, acep yerin dibinde midir diye gidip Yerebatan Sarnıcı’na baktık ordada yok

POLİS HAKKI: - Serkomserim

KOMSER:- Ne var hakkı?

POLİS HAKKI:- İyi de ben bu kasayı neden taşıyorum, eşek ölüsü gibi mübarek

KOMSER:- Şimdi Hakkıcığım, elimizde bir kasa hırsızı var ve onu bulamıyoruz değil mi?

POLİS HAKKI:- Evet serkomserim

KOMSER:- Amirimiz bize ne dedi?

POLİS HAKKI:- Bulmadan gelmeyin dedi

KOMSER:- Heh … Şimdii bizde hırsızı bulmak için yemliyoruz hakkı

POLİS HAKKI:- Neden serkomserim?

KOMSER: – Şimdi bunu dolaştırıyoruz ki, hırsız denk gelirse dayanamayıp atlasın,

POLİS HAKKI:- Haaa o kasaya atlayınca biz de hırsıza atlayacağız.

KOMSER:- Yaa..Sonra da meslekte birer kademe atlayacağız.

POLİS HAKKI:- Belki de altımıza polis arabası verirler, arabaya atlarız..

KOMSER:- Gecekondudan çıkar lojmana atlarız

POLİS HAKKI:- Ya bununla da yakalayamazsak?

KOMSER:- Haa işte o zaman gider kanatsız olarak galata kulesinden atlarız Hakkı yürü..

(Bu arada, az önceki sahnedeki delikanlı sessizce arkalarından sokulur..Elindeki makasla kasanın ipini keser..Kasayı kucaklar ve kaçar..Polisler bunu hiç farketmemişlerdir)

Kucağında birkaç tane domatesle sahneye, orta yaşlı, baş örtülü gözünde şişe dibi gözlüklerle, telaşlı bir kadın girer.Polislere doğru koşar..

KADIN:- Polis bey evladım huu..Koşun koşun…

KOMSER:- Ne oldu teyze?

KADIN:- Ay manyak mıdır nedir..Kucağımda bir kasa domatesle yürüyordum..Gençten bir oğlan koştu arkamdan, elimdeki kasayı çekip aldı, içindeki domatesleri yere boşalttı, Pazar kasasını çaldı kaçtı..Şikayetçiyim..

KOMSER:- Haydaaa, domates kasasını mı çaldı?

KADIN:- Evet, üstelik içindeki güzelim domatesleri de yerlere saçtı

HAKKI:- Serkomserim bu bizim kasa hırsızı olmasın?

KOMSER:- Yav adam domates kasasını ne yapsın? O olsa gelir şu bizim para kasasını… (Hakkı’ nın tuttuğu ipe bakar..Ucunda kasa yoktur..) Anaaa! ! ! ! !

KADIN:- (Ucunda hiçbir şey olmayan ipi göstererek) Aaa sizin köpek kaçmış…

POLİS HAKKI:- Anlaşıldı komserim, ne kasası olduğu farketmiyor.Adam yakınlarda bir yerlerde..Biz doğru iz üzerindeyiz..

KOMSER:- Teyze biz azılı bir kasa hırsızını arıyoruz..Sen etrafta şüpheli birini gördün mü?

KADIN:- Gördüm evladım..

KOMSER:- Kim? Nerde? Çabuk anlat..

KADIN:- Manava gidiyordum, üfff kasaya bak dedi birisi

HAKKI:- E domates kasasına demiştir ne var bunda?

KADIN:- Yok evladım o zaman domates kasası yoktu kucağımda,(Seyirciye döner manalı manalı kalçalarını ima ederek) Bunu söyleyen hınzır da gençti daha..

KOMSER: – Vay alçak sapık. Poliiis diye bağırsaydın, hatta bir de kafasına çantayla patlatsaydın teyze

HAKKI:- Hatta televizyoncular nerdee, televizyon muhabirleri yok muu diye seslenseydin..

KOMSER:– o ne lan?

HAKKI:- Ney komserim?

KOMSER- Televizyon, kanal filan?

HAKKI:- Ne bileyim komserim..Allah söyletti galiba..

KADIN:- Yok evladım, bunca seneden sonra sapık mapık birisi laf atmış aaaaa, neyse ben gidiyorum hadi kolay gelsin size

(Kadın çıkar)

KOMSER:- Yürü şu kahvede bir çay içelim, sonra karakola döner,amir sorarsa bütün araştırmalarımıza rağmen bugün de birşey bulamadık deriz.

HAKKı:- Karakola da koşar adım gidelim ki bizi nefes nefese görsün, çok çalıştık, çok yorulduk zannetsin serkomserim

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 4

Yine aynı sahne.Az önceki genç kız sahneye sağ taraftan bisikletle girer.Çok ağır sürerek sol tarafa doğru hareket eder.Perdenin tam orta yerinden delikanlının başı görünür.Kıza bakar, kızı görünce sinsice tekrar perdenin arkasına girer, arka taraftan koşarak sahnenin solundan çıkar, karşıdan dalgın dalgın bisiklet sürmekte olan kıza doğru koşu yapan bir sporcu edasıyla hafif koşu yaparak girer..Delikanlının üzerinde eşofman vardır..Kızla bilerek çarpışır..Yalandan kendini yere atar..)

YAVUZ:- Ah belimm...

KIZ:- Aaa.. Yine mi siiiz?.. Özür dilerim.Ben görmedim.İyi misiniz? (Elini uzatır, delikanlının kalkmasına yardım eder)

DELİKANLI:- Sinirlenir ..Oha çüş, önüne baksana..Belimi ve kolumu kırdın lan..

KIZ:- Efendim?

YAVUZ:- Yok canım..Şey..İyiyim iyiyim.Biçimsiz düştüm, galiba belimi incittim.Ah kolum.Şuraya oturup biraz dinleneyim, geçer

KIZ:- Ay ölücem kahrımdan..Ne yaptım ben?

(Kıza yaslanarak banka doğru yürürken başını çevirip, seyircilere göz kırpar.Banka otururlar.)

KIZ:- Gerçekten fark etmedim.

DELİKANLI:- Kendinizi suçlamayın, sizin kadar ben de dikkatsizdim.Hem iş kazası sayılır benimki

KIZ:- Yok, siz bilmezsiniz ben ne sakarımdır.Pardon ne  işi?

DELİKANLI:-  Sportif bir iş diyelim …Sakarlık dediniz de…Asıl siz benim sakarlıklarımı duysanız, kendinizle gurur duyardınız.

KIZ:- Ama ben bir keresinde bisikletimle, duran kamyona bile çarpmıştım.

DELİKANLI:- O da birşey mi? Ben bir keresinde ekmek doğrarken dizimi kesmiştim.

KIZ:- Keman çalarken, keman yayını, keman hocamın  gözüne sokmuştum.

DELİKANLI:- Sofra bezini silkelerken balkondan düşmüştüm.

KIZ:- Buz pateni yaparken, pistin duvarına yapışmıştım da, kafam yarılmıştı…Şey, siz demin Sportif iş dediniz..Ne sporu yapıyorsunuz?

DELİKANLI:- Koşmakla ilgili ama tam olarak koşu diyemeyiz..

KIZ- Ne peki? At yarışı mı?

YAVUZ:- Eh..At yarışı da denilebilir ama at yok…

KIZ:- At yoksa koşan kim? Jokeyi sırtınıza alıp siz  mi koşuyorsunuz.?.

DELİKANLI:- Hay ben seni anlayışına…,

KIZ:- Efendim?

DELİKANLI:-  Yani doğru anlamışsınız..Jokeyi sırtıma aldığım gibi, startla birlikte fırlıyorum dıgıdık  dıgıdık….Hatta, 1957 Senesinde reisicumhur at yarışı kupasını kim kazandı dersiniz?

KIZ:-Kim?

YAVUZ:- Yavuzbey.. Yavuzbey kim?

Kız:-Kim?

Yavuz:- Ben..Hem zaten bakın bunlar da toynak…Şunlar la da çifte atıyorum..(Ellerini ve bacaklarını gösterir)

Kız:-  Şaka yapıyosunuz..

Yavuz – Tabiî ki şaka yapıyorum ..Yani adım Yavuz  ama o at ben değildim tabii..

KIZ:- (elini uzatır) Deniz..

DELİKANLI:- (Elini uzatır) Yavuz

DENİZ:- Pekiii..Yolda,  parkta koşturup benimle karşılaşmaktan başka ne iş yaparsınız ?

YAVUZ:- İş adamıyım...Ya siz?

DENİZ:- İş mi?  Nasıl desem..Ben de bir iş adamı kızıyım..Babam kazanır ben yerim.

SİMİTÇİ ÇOCUK:- (Sahneye girer) Poğaçaaaaaa, sıcak sıcak….Vereyim mi abi?

YAVUZ:- Yürü git len.

SİMİTÇİ:- Ama çok taze abi.Yenge al bak acıkmışsındır sen.

DENİZ:- Ne yengesi be, çekil git şurdan.Hem ben aç olsam poğaça mı yerim?Fakir miyim ben?

YAVUZ:-  Oğlum ben sana demedim mi, benim etrafımda simit satmayacaksın diye?

SİMİTÇİ:- Abi simit değil ki bunlar.Poğaça…

YAVUZ:- Şimdi senin…. (Çocuğu kovalar, çocuk kaçar)

DENİZ:- şŞey..Belinizin ağrısı biraz geçtiyse, ben artık kalkayım.

YAVUZ:- (telaşla) Böyle kıpırdamayınca iyi de, hareket edince sızlıyor.

DENİZ:- Bir hastaneye gidelim mi? Şöförüm sahilde bekliyor.Hemen alır getiririm.

YAVUZ:- Yo yo gerek yok.İşiniz varsa ben sizi tutmayayım.Biraz dinlenir kalkarım.

DENİZ:- Ama ya sonra birşey olursa? İçime dert olur. İyi olup olmadığınızdan nasıl haberim olacak?

YAVUZ:- 2000' li yıllarda olsak, cep telefonunuzu isterdim ama, o da daha icat edilmedi ki..

DENİZ:- Cep telefonu nedir?

YAVUZ:- Bilmem, Allah söyletti herhalde.

DENİZ:- Benim artık gitmem gerekiyor (Kız kalkar)

YAVUZ:- Eğer birşey olmazsa, ben yarın bu saatlerde yine burada olurum.Ama belim kötüleşirse gelemem tabii.

DENİZ:- Peki.Sabah sporumu yapmak üzere ben de bu parka geleceğim yine. (Kız kalkar.Tokalaşırlar.Oğlan, kızın elini bırakmak istemez) Geçmiş olsun, görüşmek üzere. (Kız bisikletini alır gider.Oğlan arkasından gülümseyerek bakar.Kız tamamen uzaklaştığında oğlanın yüzü değişir.Kızın gittiği yöne bakarak konuşur)

YAVUZ:- Allahın salağı, kafamı patlatıyordun. (Kalçasını tutar) Off kıçım..Geri zekalı ne olacak.Koluma da bir şey oldu kesin..Ulan sen Necati Hanzade' nin kızı olmasan ne işim olurdu seninle..Tipsiz..Allahım bir de salak, nerdeyse at olduğuma inanacaktı..

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 5

Karakol sahnesi.(Telefon çalar)

AMİR:- Mahallenizin karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Kavga mı? İki sarhoş mu? Boşverin ellemeyin.Biri ötekini gebertirse biz gelir ilgileniriz. Gülegüle..(Telefonu kapatır.Kapı çalınır) ...Giiiirrrrr! (İki polis memuru girer.)

KOMSER:- Amirim banka.

AMİR:- Soygunu deme seni  Fizan’ a sürerim

KOMSER:-İzinsiz bankadaki paraları gizlice almışlar amirim

AMİR:- İyi kıvırdın, kimmiş neymiş, ne zaman olmuş?

KOMSER:- Amirim aynı şahıs aynı yöntem üstelik bu sefer de bankanın kasasını şifresini bilir gibi açmış

AMİR- Aştı bu kendini iyice, adam bizle maytap geçiyor. Neredeyse Zoro gibi  işaret bırakacak…

(Telefon çalar, amirin bir el işareti üzerine  hakkı açar)

HAKKI- Buyurun mahllenizin karakolu, he (biraz dinler)tamam, amirime bi sorayım tamam derse neden olmasın, (amire döner) Amirim!

AMİR-Ne var Hakkı söyle kim ne diyor?

HAKKI- Amirim karşı kahveden arıyorlar  okey oynarken birinin karısı gelmiş

AMİR:- Eeee ne yapalım, Adamı öldürmüş mü? Otopsiye mi çağırıyorlar?

HAKKI:-Yok amirim, adam kaçınca yeri boş kalmış dördüncüye bizden birini çağırıyorlar

AMİR:- ( Çıldırır) Hakkıkııı şimdi bütün hıncımı senden çıkartacağım kapat o telefonu

MAZLUM- (Nezaretten gözü parlamış pişkin)Amirim maruzatım var

AMİR- Ne var mazlum ?

MAZLUM- Hani diyom nasılsa yakın, burada beni  boş boş bekleteceğine izin verin okeye dördüncü ben gideyim

AMİR- Olmaz Mazlum sen hırsızsın,

MAZLUM-  Vallaha taş çalmam amirim.

AMİR:- Sus lan.. (Komsere döner) pekiiii. İz, belirti gören duyan yok muymuş bu bankadan izinsiz paraları alan zırtapozu??

KOMSER:- Var amirim Yaşlı bir kadın pencereden görmüş.25 yaşlarında bir adammış.Kadının evinde telefon olmadığı için, komşuya gidip de polisi arayana kadar adam işi bitirip çıkmış.

 (Telefon çalar, amir açar) 

AMİR:- Sizin mahallenin polis karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Çocuğunuz yemeğini mi yemiyor? Verin telefona hanımefendi...Ulan piç kurusu yesene yemeğini, valla çekerim karakola, eşşek sudan gelene kadar döverim seni şerefsiz.Alo, hanımefendi tamam mı? Rica ederim ne demek.İyi günler.

KOMSER:- Şimdi amirim, saat gece 03.00 gibi, yaşlı bir kadın pencereden bakarken evin karşısındaki bankanın önünde, yerde yatan gece bekçisini görüyor.Bankanın ana kapısının da açık olduğunu fakediyor.

HAKKI:- Derken içerden bir adam çıkıyor elinde büyük ve dolu bir bavulla.Yine yüzünde siyah kar maskesi var.

AMİR:- Adamı kapıda bekleyen birileri var mı? Adam yüzündeki maskeyi çıkarıyor mu? Ne tarafa gidiyor?

KOMSER:- Tek başınaymış.Yüzündeki maskeyle banka binasından çıkıp 50 adım yürümüş, sonra tam sokağın köşesinden sağa kıvrılırken yüzündeki maskeyi çıkarıp cebine koymuş ama o anda da teyzenin görüş alanından çıkmış.

AMİR:- Kasada yine zorlama yok tabi??

KOMSER:- Yok amirim.Şifreyi bilir gibi zorlamadan açmış ve yine eldiven kullanmış, hiç bir iz bırakmamış.

AMİR:- Adamın kıyafeti, bavulun rengi?

HAKKI:- Görgü tanığı oldukça yaşlı bir kadın.Sokak lambalarının ışığında başka bir detay seçememiş.

AMİR:- O güzergahtaki nöbetçi ezcane, taksi durağı, benzin istasyonu gibi, o saatte açık olan yerleri araştırın.Elinde bavulla oradan geçen bir adam görmüşler mi diye.Bize eşgal lazım.Robot resmini çizdirmek lazım.Laf değil iş lazım.Çıkın gidin her taşın altına bakın, eli boş gelmeyin.(Telefon çalar.amir telefonu eline alır, polislere bakar..İki polis kalkar ve çıkmadan önce bir ağızdan)

POLİSLER BİR AĞIZDAN:- Başüstüne amirim. (Çıkarlar)

 AMİR:- (Telefon çalar..Açar.) Mahallenizin karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Çok alkollüsün? Sana şöför gönderelim? ? ? Senin anan güzel mi lan? Bok içeydin şerefsiz.(Telefonu kapatır) (Hemen tekrar telefon çalar.amir açar.) ... Mahallenizin karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Ne? Sular kesildi banyoda sabunlu kaldın? Eeee? Ekip göndereyim de sırtını mı keselesinler dangalak? Ota boka arayıp durmayın lan.Karakol burası karakol alooo....

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 6

Park sahnesi.Yine ortada bank.

( Sahne başlamadan önce arabanın çöp tenekesine çarpması ve fren sesi gelir) 

Yavuz Denizi beklemektedir..Fren sesiyle irkilir.. Deniz  belini, kafasını tuta tuta sahneye girer..

YAVUZ:- Ne oldu aşkım, o sesler neydi?

DENİZ:- Bi şey yok aşkım, önce çöp bidonuna, sonra da elektrik direğine  azıcık çarptım da..

YAVUZ:- Azıcık mı?. Aşkım kördüğüm olmuşsun.Dur düzeltelim  seni..(Kızın duruşunu düzeltir). Hem senin şöförün yok muydu?

DENİZ:-  Vardı ama iş kazası geçirdi,

YAVUZ:-  Ne? Kaza mı yaptı?

DENİZ:-Yok, ben  arabada tırnaklarıma manikür yaparken, törpü gözüne girdi..

YAVUZ: - Ne? Ay yok artık şaşırmayacağım..Kabul ediyorum, benim sevgilimin tam bir doğal afet..

 DENİZ:-Aşkım kötü bir şey mi dedin sen?

YAVUZ:- Kötü bir şey der miyim hiç? İyi bir şey dedim ama Allahaşkına şimdi açıkla deme bana..

DENİZ:- Neyse..Seninle de buluşmamız gerekiyordu..Mecburen arabayı kendim kullandım..

YAVUZ:- Ah zavallı İstanbul trafiği..Peki ehliyetin var mı senin?

DENİZ-Yok, ama parası neyse verir alırız …Kaç tane yeter?

YAVUZ:- (Kızın kafasını okşar..Alaylı) Ah canım benim..Hem çok zeki, hem de şahane fikirleri var

DENİZ:- Yavuz ben sana da burada çarpmıştım değil mi ilk tanıştığımızda?

YAVUZ:- Hıı..Evet..Ne harika bir gündü..Kolum çıkmıştı ve bir hafta kıçımın üstün oturamamıştım.Ama inan ki seni tanımak için bunlara değerdi..Keşke  vücudumda bulunan 212 kemiğin hepsini kırsaydın ama bu kadar vakit kaybetmeseydik tanışmak için..

DENİZ:- Neden daha romantik bir tanışma şekli hayal etmiyorsun? Neden ille de ben sana çarpıp yaralıyorum?

YAVUZ:- Ne bileyim aşkım.Konu sen olunca senin beni yaralamandan başka bir şey gelmiyor aklıma

DENİZ- Tamam biraz sakarım ama, bu benimle olan hayallerinde girmeli mi aşkım?

YAVUZ- İyide nasıl girmesin  aşkım?  Her buluşmamızda mutlaka sırtım yere geliyor.. Muhakkak bir acil servise gitmek zorunda kalıyorum

DENİZ- Ayyy kıyamam sana, haklısın canım biraz sakarım ben napiim, Pirupak bana sende nazar var diyor, çabuk göze geliyormuşum

YAVUZ:- Pirupak kim?

DENİZ:- Pirupak kalfa bizim evin hizmetçisi, benim dadım, annemin halayığı, babamın uzaktan tanıdığı, hatta benim süt annem... Bizim pirupak işte…

YAVUZ:- Zamanı gelince hepsiyle tanışmak istiyorum Denizcim.

DENİZ:- Benden önce nasıl bir hayatın vardı Yavuz?

YAVUZ:- Senden önce bir hayatım olmadı desem bana inanır mısın?

DENİZ:- Tabii ki inanmam.Muhakkak bir şeyler yaşamış olmalısın.Anlat lütfen.Senin hakkında herşeyi bilmek istiyorum.

YAVUZ:- Aşkım inan ki bilmek istemezsin.

DENİZ:-Olsun anlat sen

YAVUZ:- Hep çalışıyordum ben...Zor tabii..Sürekli tetikte olmam lazım, sürekli herkesten bir adım önde olman lazım, herkes seni yakalamaya çalışır..O yüzden çeviklik, hızlılık, öngörülü olmak şart,

DENİZ- Yaaa, o yüzden sürekli spor yapıyorsun demek

YAVUZ- Bizim işte havayı koklamak şart, piyasayı  çok iyi analiz etmelisin, hedefi yakın markaja almalısın, ön çalışma içn bazen kılıktan kılığa girmelisin, hata götürmez benim işim.

DENİZ- Gördüğüm kadarıyla oldukça da başarılısın Yavuz seninle gurur duyuyorum aşkım

YAVUZ-:- Evelallah piyasada birinciyim.. Çekirdeğinden geliyorum..Piyasadaki hedef salağı bir bakışta anlarım, ama o salak aylar geçer nasıl kerizlendiğini anlamaz

DENİZ- Anlamasın tabi salak,

YAVUZ- Eğer bizim işten devlet vergi alsaydı ben var ya senin babandan bile daha fazla vergi verir , matilid manukyan’ dan sonra vergi rekortmenliğinde ikinci sıraya yerleşirdim.

DENİZ-Vergi mi? O da ne aşkım?? Kime veriliyor o vergi? Neden veriliyor?

YAVUZ- Devlete aşkım? Senin baban pek vermediği için bilmemen normal,..Şimdiiii devletin kayıtlarına göre sizin aile neredeyse  açlık sınırında bir dilim ekmeğe muhtaç, fakru zaruret içinde harap ve bitap düşmüş inim inim inliyorsunuz ya?... ( seyirciye doğru bi kaç adım atar çaktırmadan) Ulan birde bana hırsız derler…

DENİZ:- Aşkım kolay anlayacağım şekilde anlat lütfen..

YAVUZ:- Şimdi nasıl anlatırım koca vergi sistemini?..Bak şimdi aşkım..Şu elektrik dieklerini, şu çöp bidonlarını filan devlet buralara, halktan aldığı vergilerle koyuyor..

DENİZ:- Amaaan be aşkım şuna devletin  kamu harcamalarını karşılamak için vatandaşlarından gelir düzeyine göre aldıkları para desene, ne öyle  döndürüp dolaştırıyorsun ki?

YAVUZ:- (şaşkınlıktan küçük dilini yutar) Anaaa..Aşkım bu cümleyi sen tek başına mı kurdun?

DENİZ:- Yoo..Oyunun metninde yazıyordu, oradan ezberledim…

YAVUZ:- Çok tatlı bir kızsın sen Deniz..Artık  sence de uygunsa, ailenle tanışmak istiyorum..

DENİZ :- Ama senden bahsettiğimde, babam bir sürü soru soracaktır.Bana kendinle ilgili bir şeyler anlatmalısın.

YAVUZ- Deniz inan ki senden öncesi yok.Şu andan itibaren Hayatımı seninle resetledim ben.

DENİZ:- Resetlemek ne demek? ,

YAVUZ:- Vallahi bilmiyorum.Allah söyletti yine.

SİMİTÇİ:- (Sahneye bu kez limonata satıcısı olarak girer) Buuuuzz gibi limoooooonnnnnn

YAVUZ- Yine mi sen? Defol git len

SİMİTÇİ- Hayde limooooooon, verim mi abii? Buz gibi bak, her yangına birebir limoooooonnnn

YAVUZ- Kabus musun oğlum sen ? Bizi mi takip ediyorsun,?Bi simitçi bi poğçacı, şimdide limon

SİMİTÇİ- Napalım abi ekmek parası, hırsızlık yapmıyorum, namussuzluk yapmıyorum, suistimal yapmıyorum,, Gidip  banka mı soyayım??

YAVUZ:- Yok.Öyle zor alanlara girme sen.Hem ben sana defol git dememiş miydim?(Ayağa kalkar, çocuk korkar kaçar)

DENİZ- Neyse aşkım ben kalkayım, hava kararınca  otomobilİ sürerken  önümü göremiyorum..

YAVUZ:- Aşkım onun farları vardır..Onları yakmayı denesen?

DENİZ:- Arabam şurada..Gel göster bakayım farların yerini…Nasıl yakıldığını da tabii..

YAVUZ:- Tabii.Önden buyur aşkım geliyorum…(Kız oğlana baka baka sahneden yürüyerek çıkar..Bu arada önüne bakmadığı için düşer..Kalkar, yürür ve çıkar..Oğlan sahnede yalnız kalır..)

YAVUZ:- Ulan ben bunların köşkündeki kasayı soyacaktım güya. Kızı da sözüm ona günahım kadar sevmiyordum.Şimdi ne oluyor bana? Aptal aşık gibi arkasından bakıyorum.Manyak mıyım neyim? ..(kısa bir sessizlik) .Öyle de salak ki..ama bir o kadar da sevimli…Seviyor muyum yoksa? .(İrkilir) Yok canım Allah korusun, ne sevmesi...(Kızın gittiği yöne bakar..Sonra yine seyirciye döner.)..Yok bu işi fazla uzatmamam lazım.Yoksa mesleğimde başarılı olamayacağım..Hem zaten güzel bile değil...Siz de farkettiniz değil mi? ..Gözleri de şaşı mıdır nedir? ..Amaaan çok sevimsiz çook..(diyerek sahneden çıkar)

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 7

Karakol sahnesi..Amir ve Nezaretteki Mazlum sahnededir

 (Kapı çalınır..)

AMİR:- Giiirr..

(Kadın polis, iki yanında kavgacı kadınlar ve onların çocuklarıyla girer..Kavga hala devam etmektedir..)

KADIN POLİS:- Amirim yine bunlar.Bu kez çocuk yüzünden kavga etmişler

AMİR:- Ooo bu sefer taraftarlar da karışmış olaya ha? Eee anlatın bakalım mesele nedir?

1.KAVGACI KADIN:- Müdür beycim bu kadın var ya bu kadın...

2. KAVGACI KADIN:- Asıl bu kadın var ya sayın müdürüm

1.ÇOCUKBu çocuk Var ya bu çocuk

2.ÇOCUK:- Asıl bu çocuk var ya bu çocuk

AMİR:- Müdür değil, amir diyeceksiniz.Sırayla konuşun ne oldu?

1.KAVGACI KADIN:- Efendim bu kadın, balkona yeni astığım çamaşırların üstüne yukardan halı silkeledi, bir şey demedim

2. KAVGACI KADIN:- Sen de benim yeni yıkadığım merdivenlere çamurlu ayakkabılarınla basmadın mı?

1.KAVGACI KADIN:- Sus be.Önce ben anlatıcam..Müdür beycim yapmadığı edepsizlik kalmadı , hepsine sabrettim ama şu bastıbacak oğlu benim kızımı dövünce dayanamadım...

2. KAVGACI KADIN:- Bastıbacak  sana benzer , ayazda kalmış güz lahanası kılıklı karı..

1.KAVGACI KADIN:- Bana bak seni..

AMİR:- Hop hop hop..Kendinize gelin.Çocuklar siz anlatın bakayım ne oldu?

YAĞMUR:- Hakim bey amca (erkek çocuğu gösterir) bu bana, zıplayan sarı çekirge dedi.Üstelik bir de beni dövdü..

AMİR:- (oğlana döner) Niye dövdün lan kızı?

SEMİH:-Ama öğretmenim benzemiyor mu? Hem o da bana karaböcük dedi..

2.KAVGACI KADIN:- (Kız çocuğuna bakarak) Kız sümüklü sen kime karaböcük diyorsun?

1.KAVGACI KADIN:-Bağırma çocuğuma.Sen git de önce kendi sidikli sıpana terbiye ver..

2.KAVGACI KADIN:- Sidikli senin anandır terbiyesiz kadın.

1.KAVGACI KADIN:- Terbiyesiz senin sülalendir.Bak  seni de, oğlunu da üst üste koyar, çamaşır gibi çitilerim

(Kadınlar birbirine girer..kadın polis ve amir ayırmaya çalışır..Bu arada çocuklar yavaş yavaş barışmaya başlarlar..Birbirlerine bakıp gülüşürler)

AMİR:- Yeteeerr..(Kadın polise) Al kızım bunları nezarete tık.Çocukları da, babalarını çağırıp teslim et (Çocuklar birbirleriyle tamamen barışmış, aralarında el vurmaca oynamaya başlamışlardır)..Çocuklar siz de çıkın bahçede bekleyin.

1.KAVGACI KADIN:- Anaa oynama kız onunla.

2.KAVGACI KADIN:- Kız benim oğlana da göz kulak ol kaybolmasın buralarda(Kadın polis, anneleri iterek odadan çıkartır)

YAĞMUR:- Gidin siiiz, bizi merak etmeyin.Gel ablacım (oğlanın elini tutar, çıkarlar)

 (Telefon çalar)

AMİR:- Mahallenizin  polis karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Soygun mu? ..Nerde? ..Hangi köşk dediniz? ..Kasa mı açılmış? .

MAZLUM- Müdürüm!

AMİR-(gülümseyerek) Daha olamadık mazlum, söyle ne var?

MAZLUM-Allah söyletti müdürüm..Sen benim gönlümün emniyet genel müdürüsün

AMİR-(çok keyifleniR) sağol teveccüh ediyorsun .. (bir anda sertleşir)ama sen ve senin gibi hırtlar gece gündüz delirmiş gibi soygun yaparken ancak gönüllerin müdürü olabilirim..

MAZLUM-Ne baarıyon ya alla ala, hem kaç gündür burada haybeye tutyon beni, cumuk a aykırı bu insan haklarına aykırı, imdaaaat

AMİR-CUMUK ne la?

MAZLUM- Bilmiyom valla Allah söyletiyor, ama sanırım böyle dilediğinizce at oynatamayacağınızla ilgili bi şey, insan hakları insan hakları

AMİR- İnsan hakkımı? Şimdi senin dosyanın içine  aha bu tavuk hırsızı mazlum siyaseten suç işlemiştir, hatta menderesin birinci dereceden kankasıdır diye bi zabıt tutarım o zaman görürsün siyasi şubede insan hakkını.Ulan tavuğunu çaldığınız adam insan değimli, onun hakkı yok mu? İnsan hakları sizin gibi suçluların yıkılmaz kale kapısı mı?

MAZLUM- Aman amirim ne yapıyorsun, gözünün yağını yiyim, getir ifademi, memleketteki bütün tavukları ben çaldım diye . yaz hemen imzalayayım, verme beni kurban olayım amirim, (Kapı çalar)

AMİR- ..Giiirrrr.. (İçeriye komserle polis hakkı  girer) Al sana insan hakkı

HAKKI- Emredin serkomserim

AMİR-Sana demedim hakkı, Mazluma dedim insan hakkı diye

HAKKI(Morali bozulur, hakaret yemiş bir edayla) aşk olsun serkomserim.Allahın tavuk hırsızına insan hakkı diyon, biz neyiz bu durumda? Hayvan hakkı mı?

AMİR- Ülen lafı gargaraya getirmeyin, hani yakalayacaktınız bu hırsızııı??Bak az önce aradılar Şimdide Ragıp Kabancı köşkünde soygun yapmış bizim serseri,

KOMSER- Ünlü zengin Ragıp kapancı mı amirim?

AMİR- Evet o zengin, hani iç işleri bakanının kankası, gazetelerde boy boy sayın bakanla resmi çıkan Ragıp KAPANCI..

KOMSER- Yine kasayı açmış değil mi amirim?.

AMİR -Ulan gidin ne yöntem kullanıyorsanız kullanın, memlekette ne kadar gazozcu, simitçi, seyyar satıcı, muhbir vatandaş varsa harekete geçirin ama bulun bu hırsızı. Bak eğer bulamazsanız  vallaha ikinizi de nezarete tıkarım.Boş vakitlerimde de aşağıya iner iner döverim.

KOMSER:- Sakin olun amirim, bulduk galiba bir şeyler.

AMİR:- Hemen başlayın anlatmaya (telefon çalar, açar) .... Mahallenizin  polis karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Kaldırımda yatan adam mı? Ölmüş mü? Ha? Sadece sarhoş mu? Bırak yatsın, sana ne kardeşim? Git ört üstüne bir battaniye, ayılana kadar zıbarsın Allah Allaaah.(Telefonu kapatır)

KOMSER:- Efendim soyulan her köşkün çevresindeki, sabaha kadar açık meyhanelere, eczanelere, benzin istasyonlarına gittik. Elinde dolu bir bavulla geçen genç bir adam farkettiniz mi dedik.Tam eşgal veremiyorlar ama bir kaç kişiden ifade alabildik.

AMİR:- Evet? ? ?

HAKKI:- Bir kaç sarhoş, aynı tarifi verdi.25 yaşlarında, siyah paltolu, siyah giysili, elinde siyah bir bavul olan eli yüzü düzgün, yakışıklı bir genç adam.Soyulan köşklerin civarında soygun saatinden sonra hep bu kişi görülmüş.

AMİR:- Her seferinde tek başına mıymış?

HAKKI:- Evet amirim tek başına.

AMİR:- Kılık kıyafeti geç.Gece hırsızlığa çıkan adam tabii ki siyah giyecek....Başka ne var elimizde?

KOMSER:- Adam hafif sakallı ve oldukça yakışıklı.Yüzünde akılda kalıcı herhangi bir ayrıntı yok.Fakaaaattt....

AMİR:- Anlat ulan anlat, lafı uzatma vururum (Silahını gösterir)

KOMSER:- Amirim bir şey dikkatimizi çekti.Son bir kaç soygunun öncesinde mağdurların birinci dereceden yakınlarına sokulan bir genç var..Mesela mağdurun genç kızıyla arkadaşlık eden, veya nişanlanan bir genç....

HAKKI:- Her nedense bu genç, soygundan sonra ortadan kayboluyor.

KOMSER:- Örneğin ünlü zenginlerden Eşref Koç' un köşkü soyulmadan önce kızı bir gençle tanışmış, arkadaş olmuşlar.Hatta kız, bu genci köşke getirip ailesiyle bile tanıştırmış.

AMİR:- O köşk soyulunca bu genç ortadan kayıp mı olmuş?

KOMSER:- Evet amirim, bir daha gören olmamış.

HAKKI:- Bir örnek daha var amirim.Tekstil kralı Vakkas Karaca olayında da aynı durum yaşanmış.Vakkas beyin kız kardeşine sokulan bir genç, kısa zamanda ailenin güvenini kazanarak aralarına girmiş.Fakat Vakkas bey' in köşkünün soyulmasından sonra o gençten de bir haber alınamamış.

AMİR:- Bu mağdurların ifadeleri doğrultusunda o gencin temsili resmi çizildi mi?

HAKKI:- Çizildi amirim.Aşağı yukarı aynı tarif.Yalnız bazan sakallı, bazan sadece bıyıklı, bazan ikisi de yok.

AMİR:- Mağdurlar sosyetenin en bilinen simaları ve sürekli gazetelerde resimleri yer alırken, bu adam hiç mi bir fotoğraf karesine yakalanmamış sosyete partilerinde?

HAKKI:- Hayır efendim, fotoğrafçıların girdiği ortamlarda her seferinde bir bahaneyle o ortamı terk etmiş

AMİR:- O halde adamımız budur arkadaşlar.Şimdi Ragıp Kabancı köşküne gidin.Köşk bir kaç saat önce soyulmuş.Köşk sakinlerini sorgulayın bakalım onlara da soygun öncesi sokulan böyle bir genç olmuş mu? Eğer cevap evetse, kasa hırsızına yaklaştık demektir.

KOMSER:- Cevap evetse, sıradaki zenginler için nasıl bir önlem alacağız amirim?

AMİR:- O damat adayı oluyorsa, biz de güya akraba olup, köşkte kalacağız bir süre ve adamı izleyeceğiz.Allah yardım ederse, suç üstü yapacağız...Bunun için köşk sahipleriyle önceden konuşup, yardımlarını isteyeceğiz..Haydi bakalım iş başına.(Polisler kalkarken telefon çalar.Polisler çıkar.Amir telefonu açar) .. Mahallenizin karakolu buyrun ben başkomiser Adnan.Hı? ..Komşunuz sizin çocuğunuzu mu dövmüş? E siz de gidin onun çocuğunu dövün kardeşim Allah Allaaah...(Telefonu kapatır.Ayağa kalkar.Eliyle sus işareti yapan polis resmini düzeltir)

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 8

Park sahnesi..Oğlan kızı beklemektedir.Acı bir fren sesi ve çöp bidonuna arabanın çarpma sesi gelir

YAVUZ:-(fren sesine eyvah der gibi bir jest yapar, seyirciye doğru)  Hah Deniz de geldi.  Bu kesin odur(Deniz sahneye girer)

DENİZ:- Çok bekletmedim ya aşkım?

YAVUZ:- Yo yo.. Sadece 3 saat oldu ama önemli değil..Ne o, yine elektirik direğiyle çöp bidonunu  yanlış yere  mi koymuşlar?

DENİZ- Evet ya, neden getirip yolun kenarına koyarlar ki şunları

YAVUZ- Haklısın aşkım elektrik direklerini aslında apartman tepelerine, çöp bidonlarını da evlerin içine koymalılar

DENİZ- İşte akıllı adam bu, işte benim sevgilim bu. Sen beni çok iyi anlıyorsun aşkım.

YAVUZ- Eee Pirupak nerde?

DENİZ:- Pirupak kalfa benim kullandığım arabaya binmeye cesaret edemedi, arkadan taksiyle geliyor aşkım.Birazdan burda olur.

YAVUZ:- Deniz ben çok heyecanlıyım..Bir bilsen  kalbim nasıl atıyor...(Kız kulağını  oğlanın karnına  dayar)

DENİZ:- Dur bakayım..Kıyamaamm..Hatta kalbin gurulduyor bile..Aşkım rahat ol, Alt tarafı bizim Pirupak kalfa ile tanışacaksın

YAVUZ- Kim bilir ne sevimlidir dadın, ne kadar anlayışlıdır, ne kadar şekerdir,Öyle merak ediyorum ki

DENİZ- Yalnız dadı değil, bizim köşkün her şeyi..Hizmetçisi, benim dadım, annemin halayığı, babamın uzaktan tanıdığı, hatta benim süt annem, sonra....

YAVUZ:- (Sözünü keser) Tamam canım yorulma, anladım ben..

DENİZ:- Hah işte Pirupak da geldi..(Sahneye daha önce domates kasası çalınan kadın girer.Orta yaşlı, baş örtülü gözünde şişe dibi gözlükler.Kız, dadıya sarılır öper..Oğlan kadını görünce bir anda çok bozulur)

PİRUPAK:-( uzun uzun bakar, şüpheci daha önceden tanıyormuş ama çıkaramış bir tavırla, patavatsızca Deniz’e) Bu mu?

DENİZ:- Evet dadıcım, bu o. Yani yavuz.Sevdiğim adam. Önemli iş adamlarımızdan.Benim beyaz atlı prensim.

PİRUPAK: – Hiçte benzemiyor ama, daha çok beyaz at hırsızına benziyor.. (elini  yavuza uzatır öpmesi için.Yavuz, kadının elini tutar)

YAVUZ:- Memnun oldum efendim, kızınız dünya tatlısı, zeki, harika biri, sizden de hep övgüyle bahsetti

PİRUPAK:- Öpsene evladım, senin anan, baban, dadın, mürebbiyen  büyüklerin eli öpülür diye öğretmedi mi?Hem ben seni bi yerden tanıyacağım ama  dur bakalım

YAVUZ:- Yok efendim daha önce karşılaşmış olsak,  sizin gibi harika bir insanı mutlaka hafızama kazır, unutmazdım

PİRUPAK:- Biraz idareli kullan evladım

YAVUZ:- Neyi efendim?

YAVUZ:- Yağı evladım, böyle bol kepçeden harcarsan çabucak bitiverir

DENİZ:- Ne yağı pirupak kalfa?

PİRUPAK:- 10 Numara gres yağı.A benim  saf sarışın bebeğim, görmüyor musun adamın gözleri felfecir okuyor.Ben dünyanın en harika insanı, sende çok  güzel ve zekiymişsin.

SİMİTÇİ:- (Sesi duyulur) süüüüüüüüüttt mısıııııırrrrrrr (sahneye gelir bi kenara taburesini kor elinde mısır tenceresi)

YAVUZ:- Tabiî ki zeki, hem de çok güzel

PİRUPAK:- Anlarız şimdi, (Deniz’e dönerek) Denizcim kızııım

DENİZ:-- Söyle dadıların bir tanesiii

PİRUPAK-  Bu çocuk ne satıyor?

DENİZ- Süt

PİRUPAK- Süt?

DENİZ:- Evet süt dadıcım

PİRUPAK:- Dadın yesin seni e mi? Başka ne satıyor?

DENİZ- Mısııııır dedi .Mısır’ dan ithal süt satıyor olmalı.

YAVUZ-(renkten renge girerek) Olurmu Denizcim mısır, hani Karadeniz’de yetişir bolca

PİRUPAK- (Yavuza dönerek)Al zeki, hem de güzel öyle mi? Senden önceki 2 nişanlısı neden terk etti o zaman? Hele sonuncusu, babanın parası bile olsa çekemem özür dilerim diye not bıraktı adam.. Dur dur seni de hatırlayacağım ben.. Yahu  ben seni nerde görmüştüm?

YAVUZ:- Birine benzetmişsinizdir Pirupak kalfa.

PİRUPAK:- Dur dur buldum sen O’suuun

DENİZ- Kim  dadişko?

PİRUPAK- Sen geçenlerde benim kucağımdaki domates kasasını alıp kaçan değil miydin?

YAVUZ:- Yok daha neler.rica ederim böyle ithamlarda bulunmayınız.Ayıp oluyor.

DENİZ:- (Güler) İlahi dadı o ne biçim lakırdı?Yavuz bey tanınmış bir iş adamdır..Sen başka birine benzetmiş olmalısın ..

PİRUPAK:- Yavrum ben ne kadar dikkatliyimdir bilmiyor musun? Benim dikkatim olmasaydı sen şimdiye bi düzüne mirasyedi tarafından pay edilmiştin?

YAVUZ:- Haydaaa..Deniz..Olmuyor ama.. Ne kasası ne domatesi, ne hırsızı? Efendim, ben istesem boy boy entegre kasa fabrikaları kurarım

PİRUPAK- Kasa fabrikası mı? Evladım marangoz atelyesi deseydin bari.Pazar kasasının da fabrikası mı olurmuş?Denizcim  benim bu adamı gözüm tutmadı, istersen birde annen ve babanla tanıştır onlar da görsünler

YAVUZ:- Yüzüme karşı nasıl konuşuyor yaa (Kadına öfkelidir)..Deniz, ben bunu var ya....

PİRUPAK:- Deniz, asıl ben bunu var ya…

DENİZ:- Asıl ben ikinizi birden var ya...Ne oluyorsunuz yahu yeteer..Vallahi şimdi 155 i ararım ha..

PİRUPAK:- Off Deniz, tansiyonum mu düştü galiba..Kızım bana şu büfeden bir su alıp gelir misin rica etsem?(Halsiz gibi davranır)

YAVUZ:- Dur ben alıp geleyim.Bununla yalnız kalmaktan iyidir.

PİRUPAK: BU sana benzer.Sen dur, Deniz alıp gelsin

DENİZ:- Tamaaam hemen geliyorum bekleyin. (Deniz gider,Pirupak, delikanlıyla yalnız kalır,Birden dinçleşir)

PİRUPAK:- Bana bak, amacın ne senin? Neden bu kıza sokuldun?

YAVUZ:- O nasıl soru? Ben Deniz’ i seviyorum

PİRUPAK:- Külahıma anlat.Bu kız sıradan bir ailenin kızı olsaydı dönüp de yüzüne bakar mıydın acaba?

YAVUZ:- Sen ne anlarsın sevgiden be.

PİRUPAK:- Sevgi mi? Kıza  her baktığında gözünde dolar işaretleri parlıyor.Ne sevgisi?

DENİZ:- Geldim dadişkom

 PİRUPAK:- Hadi gidelim kızım, daha Yapacak bir sürü işimiz var

DENİZ:- Ben az daha kalsam dadıcım?

PİRUPAK:- Hadi gidelim kızım yoksa tansiyonum iyice fırlayacak

DENİZ:- Pekala dadişko( yavuza döner)  şimdilik bize müsaade aşkım, en kısa zamanda  annemlerle tanıştıracağım seni

YAVUZ:- Haber bekliyor olacağım sevgilim

PİRUPAK:- (Deniz’i çekiştirir) yürü hadi yürü

SİMİTÇ- Süt mısııııııırrrr, taze mısııııır

YAVUZ- Hay senin mısırını da kahireni de…Dolaşma demedim mi lan sana etrafımda.. ( mısırcının üzerine gider.Çocuk kaçar)

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 9

(Önceki park sahnesi.Başlangıçta sadece bank vardır, Yavuz ağır adımlarla sahneye girer,elinde siyah bir bavul, üzerinde siyah palto vardır. Banka oturur.Kendi kendine konuşmaya başlar)

YAVUZ:- Güya dün gece herşey bitecekti. Girdim o Allahın belası köşke.Bütün katları dolaştım.Topladım ne kadar mücevher ve para varsa..Sonra, bir şeyler daha bulabilir miyim diye bir odanın kapısını açtım..Deniz' in odasıymış...Oradaydı...Uyuyordu...Yüzünde o kadar masum, o kadar temiz bir ifade vardı ki, birden kendimi çok kirli hissettim..Oturdum baş ucuna..O masum yüzü seyrettim dakikalarca..Yüzüne baktıkça, o güzelleşti, ben çirkinleştim..O büyüdü, ben küçüldüm, ufacık kaldım....Nefesini dinledim.O yürek benim için atıyordu, biliyordum...(Öfkeyle ayağa kalkar) Peki ya ben kimdim? Adi bir hırsız..Pis bir yalancı..Bütün İstanbul polisinin, her taşın altında aradığı kasa hırsızı...Utanmak nedir bilmeyen ben, dün gece o odada, utancımdan, vicdan azabından kahroldum.Bıraktım cebime doldurduğum mücevherleri, çıktım..(Paltosunu çıkarır, yere fırlatır) İstemiyorum paralarını.Allah kahretsin, istemiyorum..(Boş bavula bir tekme atar) ..Şahitsin Allahım.Tövbe ediyorum....Tövbeler tövbesi..Bitti artık...Bir daha asla...Asla...Asla elimi uzatmayacağım başkasının malına..Ben o salak kızı seviyorum galiba..Ve onu kaybetmek istemiyorum.Bana son bir şans ver Allahım.

(Sahneye simitçi çocuk girer.Yavuz’ a bakarak)

SİMİTÇİ,:- Bozaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

YAVUZ:- Anaa! Yine mi sen?

(Çocuk korkar, kaçmaya hazırlanır..Ama Yavuz artık değişmiştir.)

YAVUZ:- Gel gel kaçma gel…(Çocuk tereddüt eder) Gel lan gelççSen artık benim arkadaşımsın gel otur yanıma..(Çocuk çekine çekine banka, Yavuzun yanına oturur…)

ÇOCUK:- Evet abi, vereyim mi  sıcak sıcak boza?

YAVUZ:- Ver ver, kendine de koybir bardak

ÇOCUK:- leblebide var abi ister misin?

Hüzünlü müzik yükselir, Yavuz ve bozacı çocuk sessizce sohbete başlarlar

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 10

Karakol sahnesi..Amir masa başındadır.Telefon çalar.

AMİR:- Mahallenizin karakolu buyrun ben baş komiser Adnan..Kahvede kavga mı çıktı? Hangi kahve? Hemen geliyoruz..(Telefonu kapatırken Kapıya doğru bağırır.) Hakkıııııı!!!!! (Hakkı hemen içeri girer)

HAKKI:- Buyrun amirim.

AMİR:- Şu yukarıki kahvede kavga çıkmış.Koşun müdahele edin.

HAKKI:- Baş üstüne amirim.Gittiğimizde insanlıktan çıkayım mı?

AMİR:- Çık Hakkı..Ama temiz iş yap, kim dövülecekse orda döv.Buraya iş getirme.

HAKKI:- Başüstüne amirim.(Hakkı çıkar)

MAZLUM:- Müdürüm?

AMİR:- Ne var?

MAZLUM:- Ben burada daha ne kadar kalacağım?

AMİR:- Anaa sen hala burda mısın lan?(Telefon çalar, amir açar)

AMİR:- Mahallenizin  karakolu buyrun ben baş komiser Adnan..Neee?Vallaha mı?.Sizin köşke mi girdi? Yüzünü gördünüz mü? ..Bir şey çaldı mı? Yaaa.. Peki o sizi gördü mü?..Allah Allaahh...Anaaa!!! Yemin et. .Hadi yaa!! Hanımefendi siz hemen buraya gelin.Burada dinleyelim sizi..Bekliyoruz efendim çabuk..

(Telefonu kapatır.Çok sevinçlidir.Ellerini ovuşturur.Mazlum' a döner) Mazlum hadi iyisin.Eğer her şey istediğim gibi olursa, adak adadım, seni serbest bırakacağım.

MAZLUM:- Vallaha mı?

AMİR:- Vallaha…..Bak bizim hırsız dün gece fabrikatör Necati bey’ lerin köşküne girmiş..Ama nedense bir şey çalmamış.Üstelik de köşkün  emektar dadısı adamı kabak gibi görmüş..Şimdi ifadeye gelecek..Vay bee….Mazlum haydi çık bakayım git bana bir kahve yap getir.(Nezarethanenin kapısını açar, adamı çıkarır)Kendine de yap..Bak kaçmaya falan kalkarsan vallaha defalarca öldürürüm  seni..

MAZLUM:- Ne haddime müdürüm.Hemen yapıyorum.

AMİR:- Müdür değil lan.Amir amir..Ama işler yolunda giderse müdür olacağım gör bak.(Kapı çalınır.) Giiirr..Mazlum sen çık. (Pirupak girer ve sahne kararır.)

Sahne kararır

Sahne aydınlanır

SAHNE 11

Işıklar sönükken, sahne bir evin salonuna dönüştürülmüştür.Bir iki koltuk.Bir kaç sandalye..En sağda kapağı açık ve içi boş bir kasa....Sahnede hafif bir müzik.Davetliler oturmuş,kimi içki içmekte.Üç kadın sohbet ediyor, iki çocuk ortalıkta koşuşturuyor.Üç adam ayrı bir köşede sohbet ediyor. Deniz ve Yavuz sahneye daha sonra girecekler

HALİM BEY:- (Sağda duran kapağı açık para kasasına bakarak) Demek o meşhur kasa bu ha...

DENİZİN BABASI NECATİ:- Evet azizim..Yurt dışından getirdim...Bunu değil hırsız, bomba bile açamazmış..Öyle dedi üretici firma..

HALİM BEY:- Demek şifreli bir kasa ha? Dikkat edin de şifreyi kimseler bulamasın dostum.En yakınlarınıza bile söylemeyin

DENİZİN BABASI NECATİ:- (Gülerek) Şimdilik ben bile bilmiyorum ki..Kasa geldi ama şifresi henüz elime geçmedi..Üretici firma şifresini daha sonra mektupla yollayıp bildirecek..

HALİM BEY:- Haaa onun için böyle orta yerde kapağı açık duruyor.Bakın ben ne kadar zenginim hesaabı...

DENİZİN BABASI NECATİ:- (Güler) Bak dostum.Şu anda bu ülkenin görüp göreceği en güvenli para kasası benim köşkümde, karşınızda duruyor..Herkes bunu görsün ve bilsin istiyorum..

NALAN:-. Kasanın ve yurt dışından getirilişinin size kaça malolduğunu sormak istiyorum lakin dudağım uçuklar diye soramıyorum Necati bey..(Herkes güler)

DENİZİN ANNESİ:- Ay sormayın zaten şekerim. Kasaya ödedikten sonra neredeyse artık içine koyacak paramız kalmadı diyebilirim yani..(Gülerler) (İÇERİYE DENİZ VE YAVUZ GİRER)

MELİHA:- (Yavuz u göstererek) Şu delikanlı damat adayınız mı? Ne zaman tanıştıracaksınız ayol?

DENİZ' İN ANNESİ:- (Kocasına döner) Necati haydi tanıştırasana artık bizim damadı? Bak dostlarımız merak ediyorlar.

DENİZ' İN BABASI:- Tamam canım..(Kızına doğru seslenir) Deniz, Yavuz, gelin bakalım şöyle yanıma.(Sesini yükseltir) Dostlarım rica etsem beni biraz dinler misiniz? (Herkes susar.Gençler gelir.Baba, iki gencin omuzlarına kollarını sararak tanıştırır) ...Biricik kızımızın, Deniz' imizin müstakbel eşi Yavuz? u sizlere tanıtmak istiyorum..Yavuz, oğlum, bunlar da en yakın dostlarımız..

HALİM BEY:- Camiamıza hoşgeldiniz genç adam.

NALAN:- (Gençleri sevecen bir şekilde öper) Canlarım benim, çok mutlu olursunuz inşallah...

MELİHA:- Ben de öpeyim..Tebrikler çocuklar..(Öper)

HALİM BEY:- Eee evlat, ne işle meşgulsünüz bakalım?

YAVUZ:- Çalışma alanlarım değişik efendim, bankacılıktan mücevhere, finansmandan tekstile oldukça geniş bir çalışma alanım var diyebilirim.

HALİM BEY:- (Necati bey e bakarak) Oooo bize bir rakip daha çıkıyor ne dersin dostum?

YAVUZ- isterseniz sıkıcı iş sohbetleriyle bu güzel hanımların canını sıkmayalım ne dersiniz?.

NALAN:- Ay çok da zarif bir genç,

MELİHA:- Deniz, müstakbel eşini çok sevdim.

HALİM BEY- Anlaşılıyor ki yavuz beyden öğrenecek şeylerimiz var, bir ara bize de bekleriz, Avrupa tecrübelerinizden yararlanırız kim bilir

YAVUZ- Zaten bir sizin sahanız kalmıştı el atmadığımız, memnuniyetle efenim

HALİM BEY- Anlamadım

YAVUZ- Yani diyorum ki genelde sizin camiayı araştırdım, bir çok değerler elde ettim size de uğrarım emin olun

(davettekiler aslında anlamazlar ama anlamış gibi yaparlar ha he hımm )

DENİZ' İN BABASI:- Müstakbel damat adayım diye söylemiyorum, Yavuzun gözündeki ışık, çalışma azmi, beni gururlandırıyor, aynı benim gençliğim

YAVUZ- Teşekkür ederim efendim beni mahçup ediyorsunuz

(Çocuklar koşturmaktadırlar..Büyüklere çarparlar.. bu sırada sehpa üzerindeki bir vazoyu derip kırarlar)

NALAN: (Meliha ya bakarak) Ay bunlar da amma kudurdular bu gece.(Çocuklara bakarak) Yavrum yavaş...

MELİHA:- Aslında bizimkini hiç getirmeyecektim ama, sizinkinin geleceğini duyunca evde tutamadım..Ama şunların sevimliliğine baksana ne güzel anlaşıyorlar..

DENİZ' İN ANNESİ:- Rahat olun, biz severiz çocukları.Bırakın gönüllerince oynasınlar efendim. Vazo içinde üzülmeyiniz, Uzakdoğu gezisinde almıştık, çin vazosu muymuş neymiş.. 20 bin dolardı, ama inanın hiç önemli değil..

(İki çocuk koştururken, biri kasanın içine girer..Öteki çocuk kasanın etrafında koşuştururken Deniz kasanın yakınındadır

DENİZ- Kasam da kasam..Amma abarttı babam.Bir şeye de benzese bari.. Kapağı da açık hangar gibi. Babam buna verdiği parayla koruma ordusu tutardı, üste de para artar, yıl başlarında, bayramlarda, işçilerine ikramiye dağıtırdı(kapağını kapatır..Bir anda herkes o tarafa bakar..Herkes bir ağızdan panikle çığlık atar)

HALİM BEY:- Aman Allahım! Ne yaptın deniz?

DENİZ- Kasayı kapattım, hani suç filansa babam neyse parasını öder Halim amcacığım

NALAN:- Ayyyyyyyyyy!

HALİM BEY:- Necati bey, çabuk..Çocuk..Kasayı açın çabuk.

DENİZ- Çocuk mu? nerde, aman yarabbim ben naptııım ?

MELİHA:- (fenalaşır) Ayy çocuk içerde kaldı..(Halim kadını tutar)

DENİZ' İN ANNESİ:- Durun panik yapmayın.Necati aç şu kasanın kapağını çocuk çıksın.

(Öteki çocuk korkuyla koşup annesi Nalan? a sarılır)

ÇOCUK:- Anne ben bir şey yapmadım..

NALAN:- Dur yavrum sakin ol..

DENİZ' İN BABASI:- Eyvah ki ne eyvah!

DENİZ' İN ANNESİ:- Ne oldu Necati? Açsana kasayı

DENİZ' İN BABASI:- Şey..Şifresi yok ki..Ben anlatmıştım size..Şifresi yurt dışından mektupla gönderilecek diye..

HALİM BEY:- Ne diyorsunuz Necati bey? Çocuk ne olacak? Derhal çıkartın çocuğumu o kasadan

(Öteki çocuk ağlamaya başlar..)

ÇOCUK:- Çıkartın arkadaşımı oradan ne olur?

(Meliha, yani kasadaki çocuğun annesi fenalaşmış, yattığı yerde ağlayıp inlemektedir..)

MELİHA:- Ay ölecek havasızlıktan..Kurtarın oğlumu ne olur..

(Herkes bir tarafından kasayı kurcalamaya başlar..Necati bey çekiç, pense gibi aletler getirir..Erkekler açmak için uğraşmaya başlar...)

HALİM BEY:- Nereden aldıysanız telefon edin kardeşim, birilerine sorun, öğrenin.(Kasaya seslenir) oğlum, korkma çıkartacağız seni oradan..

DENİZ:- Baba ne olur bir şeyler yap..Çocuk havasız kaldı..

(Erkekler çaresizce kasayı kurcalamaktadır)

NALAN:- (Fenalaşan Meliha? yı teselli etmeye çalışmaktadır..) Korkma, kurtulacak..Aklına kötü şeyler getirme...

(Herkes iyice telaşlanmıştır..Öteki çocuk da ağlamaktadır..)

DENİZ' İN ANNESİ:- Necati kaç dakika oldu, çocuk dakikalardır nefessiz..Bir şeyler yap Allahaşkına..

HALİM BEY:- (Deniz in babasına) Çıkart çocuğumu şu Allahın belası kasadan.Ona birşey olursa yemin ediyorum o kasayı senin kafana geçiririm..

DENİZ:- Baba, lütfen..Lütfen..Aç şunu.

DENİZ' İN BABASI:- (Kasaya bir tekme atar ve umutsuzca koltuğa çöker) ?Açılmıyor.

(Necati ellerini yüzüne kapatıp ağlamaya başlar..Bunu görünce herkes yıkılır..Çocuğun anne ve babası dövünmeye başlar..)

DENİZ:- (Ağlamaya başlar.) Yavuz, ölecek çocuk..(Yavız' a sarılır ve ağlarak) ölmesin yavuz, ne olur ölmesin çocuk... yarabbim ben çocuk katili olacağım ne olur yavuz bi şeyler yap

HALİM BEY:- (Delirmiş gibi bağırır) Yok mu şu Allahın belası kasayı açabilecek bir insan? Yardım edin.Çocuk içerde ölüyor...

(Yavuz donmuş gibi kasaya bakmaktadır..Kendisine sarılıp ağlayan Deniz' den kurtarır kendini..)

YAVUZ:- Çekilin kenara..(Herkes şaşırır)

HALİM BEY:- (Kasayı sarsmakta, açmaya çalışmaktadır..Yavuz' a öfkeyle bakar) Sen ne yapabilirsin ki? Çekil ayak altından..Oğlumu kurtarmam lazım..

YAVUZ:- Açılın dedim..O kasayı ancak ben açabilirim...

DENİZİN BABASI- Avrupada bunu da mı öğrendin evlat?

YAVUZ- İş gereği diyelim isterseniz, Benim işim bu çünkü ben o korktuğunuz kasa hırsızıyım

HERKES BİR AĞIZDAN: Ne? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

(Herkes dona kalır..Herkesten şaşkınlık dolu çığlıklar yükselir..)

DENİZ:- Ne? ..Ne dedin sen... duydunuz mu ne dedi?

(Herkes susar..Yavuz' a dehşetle bakar..Kasanın başından çekilirler...Yavuz kasaya yaklaşır..Bir takım hareketlerle kasayı sarsar, şifre kısmını çevirir, kulağını dayar, dinler, tekrar çevirir, kasayı sallar, tekrar şifre kısmına birşeyler yazar..Kasayı biraz sağa yatırır, biraz sola yatırır, az daha uğraşır.....Çocuğun anne ve babası ayakta dua ederek, birbirine sarılarak, ağlayarak bakmaktadırlar.....)

Bir anda kasanın kapağı açılır..İçindeki baygın çocuk çıkarılır, anne ve babası çocuğa sarılırlar, öperler, çocuk yavaş yavaş kendine gelir..Herkes sevinç çığlıkları atar...

Sonra herkes susar, Yavuz' a bakar..Bütün bakışlar Yavuz? un üzerindedir.. başını yere eğer..Deniz yaklaşır..

DENİZ:- Yavuz...Sen...Sen... Benimle tanıştığından beri hep hırsız mıydın?Hep yalan mı söyledin?

Yavuz yere bakar..Herkes susmuştur...

YAVUZ:- Deniz bak, yemin ederim bırakmıştım hırsızlığı.Tövbe etmiştim.Seninle her şeye yeniden başlayacaktım..Vallahi bir daha yapmayacaktım..Ne olur benden nefret etme.

(Sahneye, elinde silahıyla karakol amiri girer..Silahı Yavuz' a doğrultmuştur..Herkes çekilir, yolu açar..)

AMİR:- Kaldır ellerini kasa faresi..Bu iş buraya kadar..(Polislere bakar) Kelepçeleyin şunu...(İki polis Yavuz u kollarından yakalarlar.Kelepçelerler..

HALİM BEY:- Ne yapıyorsunuz, o bizim çocuğumuzun hayatını kurtardı..

MELİHA:- Hayır götürmeyin onu.

DENİZ' İN BABASI:- (Amire bakarak) O bu muymuş?

AMİR:- Evet efendim.İstanbul polisinin üç senedir yakalamaya çalıştığı meşhur kasa hırsızı..

DENİZ:-Polis beyler, hayır onu götürmenize müsaade edemem.O biraz önce bir çocuğu ölümden, beni de katil olmaktan kurtardı.Baba, sen de bir şeyler söyle…Müdürüm..Hayır lütfen onu götürmeyin, beni götürün.(Yavuz? un önüne geçer)

AMİR:- Kızım seni ne yapalım.Hırsız olan bu.

DENİZ:- Babamı götürün.O da az hırsız değildir.Vergi kaçakçılığı, usulsüz ihaleler hep onda..Ya da, bunlardan birini götürün.hepsi kendi iş alanında, babamdan bile daha üç kağıtçıdır..

HERKES BİRDEN: Öhö..Hööst..Deniz yuh..ŞŞt Kızım sus..

DENİZ' İN ANNESİ:- Deniz kes sesini.(Yaklaşır, Yavuz? un yüzüne tükürür) Tüüü yazıklar olsun sana sahtekar herif.. en ağır cezayı verin buna müdür bey

AMİR- Amir efendim amir he he

NALAN:- Ama yapmayın.Bu genç burada biraz önce bir hayat kurtardı. Haksız mıyım müdür bey?

AMİR- Amir efendim amir

HALİM BEY:- Yani bu hafifletici bir sebeptir. Değil mi sayın müdürüm?

AMİR:- .(Polislere bakar) Götürün..( Polisler, ortalarında Yavuz' la çıkarlar) ..Yok yok...Siz yatın kalkın, hepinizi soymadan yakalandığına dua edin.Haydi hepinize geçmiş olsun..

HALİM BEY:- (Kolunu karısı Melihanın omzuna dolayarak)Bakın müdürüm haberiniz olsun, biz delikanlıdan şikayetçi olmayacağız.

NECATİ BEY:- Size ne oluyor? Benim paracıklarım gidecekti.Ben sonuna kadar şikayetçiyim müdürüm.

AMİR:- Amir kardeşim amir.Ne diye bana birbirinizle yarışır gibi müdür deyip duruyorsunuz.

HALİM BEY:- Bana Allah söyletiyor

NECATİ BEY:- E bana da..

DENİZ:- Babiş lütfen.Ben Yavuz u istiyorum.Parası neyse ver , Yavuz  u bıraksınlar lütfen baba.

SİMİTÇİ:- (sahne arkasından sesi gelir bağırarak sahneye girer.Bu kez gazete satıcısıdır) Yazıyooorr yazıyooor akşam postasııı..Kasa hırsızının yakalandığını yazıyoooor, Üstelik sahtekar ve dolandırıcı olduğunu yazıyoooooooor.Kasa hırsızının, eşekler gibi pişman olduğunu yqzıyooorr. Akşam postası ağabeyler ablalar yazıyooooooor

DENİZİN BABASI:- Ne çabuk gazeteye düştü? Gazetelerin nasıl haberi oldu,?Daha 2 dakika olmadı

SİMİTÇİ:- (seyirciye doğru yürür) Bunu bilemeyecek ne var? Söyleyeyim efendim. Tabii ki?.

HEP BERABER:- Allah söyletti?

SON