Geri sayım başladı...

İlk olarak, OĞUL isimli oyunumuzun müzikli klibini ekleyeyim..
Ardından da son provalarımızı...
Buyrun canlar, birincisi, müzikli sezon klibimiz...

 
Ardından, son hazırlıklarımız ve son provalarımız...

Ve sevgili blog arkadaşlarıma aşağıdaki videoda, oyunumuzun Çolak Ayşe' sinden selamlar var :)

                                        

Eee son dakika hareketleri..Arada biraz eğlenmek de lazım  :)

VEEE BU DA ARTIK EN SON VİDEO ÇEKİMİMİZ...

Artık son dakikalar..Makyaj yapılıyor, dekorlar düzeltiliyor..

Hatta ben Hamza beyin saçını ve sakalını boyuyorum..

Haa, sizlere bi soru..Bilin bakalım bu saç ve sakalı neyle boyuyorum? :))))

Bir kaç da fotoğraf ekleyeyim mi?

aslında şu an sahne yarım yamalak..daha perdelerin tamamı bile takılmamış..yani aslında sahnemiz bu kadar acıklı değil valla billa..saten perdelerle filan gayet hoş olacak tam monte edildiğinde..
bu son günler ne acayiptir ya :)
o an gelecek diye gerilir, korkarsınız..
sezon bitecek diye bir yandan hüzünlenirsiniz,

hele hele son haftada ne rüyalar görür oyuncular ben bunu çok iyi bilirim..çünkü aynı rüyaları ben de görürüm son hafta :)

dün geceki rüyamı anlatayım :))))

oyun günü gelmiş.
oyuncuların hepsi heyecandan ezberlerini unutmuşlar.ben dehşet içindeyim.
oyun başlıyor..oyuncular doğaçlama oynuyorlar ama tam bir rezalet.birinin lafı öbürünü tutmuyor..
oyunu bırakıp bahçeye çıkıyorum..bahçenin arka tarafına geçip, hüngür hüngür ağlıyorum..
bir süre karanlık bahçede ağladıktan sonra tekrar salona giriyorum..aman yarabbim bir bakıyorum ki salonda sadece 3 tane seyirci var, onlar da uyuyorlar koltuklarda...
tabi seyirci kısmı karanlık ya, bizim oyuncular farkında değiller bütün seyircilerin kaçtığının..

gidip bütün ışıkları yakıyorum.."arkadaşlar tamam, artık devam etmeye gerek yok" diyorum..yeniden bahçeye çıkıyorum.. "benim yüzümden, ben beceremedim, başaramadım " diye avaz avaz ağlıyorum.

işte tiyatrocuların oyuna bir hafta kala muhakkak gördükleri rüyadır bu..

ben bu rüyayı, oyuncuysam da, yönetmensem de, muhakkak her çalıştığımız oyunun son haftasında görürüm..

amaaa, çok garip bir gerçek de var..
yahu bir stres bu kadar mı keyif verir insana? şu oyunun stresi var ya, ondan sonra nasıl özleniyor inanamazsınız..
o an ömrümüzden ömür gidiyor ama daha sonra, bir daha, bir daha yaşamak istiyor insan..
bu sahneyi, bu sıkıntıları çok özlüyor..

tiyatro bir sevdadır..bir aşktır..çiledir..fedakarlıktır..ama aynı zamanda da vazgeçilmezdir..insanın kanına işlemeyegörsün, anlatılmaz bir güzelliktir...

geri sayım başladı..

işte, oyundan sonra çoook özleyeceğim ortam..işte hepsi birbirinden değerli oyuncularımız..

işte büyük güne son saatler kala tatlı telaşımız...

oyuncu arkadaşlar ben hepinizi o kadar çok seviyorum ki :)
-
-
-
-
-